می گویند عشق که می آید ، عقل کور می شود و انسان نمی تواند مثبت و منفی ها را به شکل واقعی ببیند و فقط مثبتها را می بیند . اما من می گویم وقتی عشق پا به میدان می گذارد ، عاشق هنوز هم منفی ها را می بیند ، اما معشوق را به خاطر منفی داشتن می بخشد و می گوید که این منفی ها قابل گذشت و اصلاح هستند و در قیاس با آن همه مثبت اصلا قابل اعتنا نیستند . به عبارتی وقتی عشق ظاهر می شود میزان بخشیدن هم افزایش می یابد و هر چه عشق بیشتر باشد بخشودگی و اغماض و چشم پوشی هم بیشتر است .

مادرها را به خاطر بیاورید!یادتان می آید وقتی در کودکی کار خطایی می کردیم و همه برای تنبیه شدن ما بسیج می شدند ، پشت دامن مادر پناه می گرفتیم و او که خیلی مواقع حتی نمی دانست چه کرده ایم فورا رای به بی گناهی ما می داد و می گفت که همه خطاکارند و بچه ها اگر شیطنت نکنند سالم نیستند و خلاصه به شکلی ما را قبل از همه می بخشید و به ما آرامش می داد .

فکر می کنید چرا خیلی از دختران با وجودی که می دانند فردی که به خواستگاریشان آمده از بعضی جهات مشکل دارد باز هم ازدواج با او را می پذیرند!؟جواب بسیار ساده است !! این دختران مشکل خواستگار خود را قابل بخشش و قابل چشم پوشی و از جهاتی اصلاح شدنی می دانند و به همین خاطر بر خلاف میل اطرافیان باز هم او را به عنوان همسر خود می پذیرند . این دختران به هیچ وجه کور نیستند و در واقع به خاطر عشق و علاقه ای که پیدا کرده اند ظرفیت بخشودگی شان بالا رفته و از خطاهای معشوق چشم پوشی می کنند! حالا از شما سوالی دارم و انتظار دارم که خوب روی این سوال و جوابی که می دهید فکر کنید . در واقع جوابی که شما به این سوال می دهید موضوع این بحث است و به شما نوید می دهم که اگر خوب روی سوال و جوابی که می دهید تامل کنید خواهید دید که این مطلب آرامش جاودانه و بیکران و بی واسطه ای را بر زندگی شما حاکم می کند .

سوال من این است:"چه کسی ما را از پدر و مادر و همسر و دوست بیشتر دوست دارد؟به عبارت دیگر آن کدام موجود عالم است که عشق و محبتش نسبت به تک تک ما از هر موجود دیگری حتی مادر و همسر بیشتر است؟"

جواب بسیار ساده است . همان کسی که او را به عنوان خالق هستی و صاحب کاینات می شناسیم . یعنی همان موجودی که ما در فارسی به او "خدا" می گوییم و مالک کل زمین ها و آسمان هاست . شاید یکی که خیلی گناه کرده باشد و خود را روسیاه ترین موجود عالم بداند از راه برسد و بگوید که حتی خدا هم از او رویگردان شده و دیگر عزیزش ندارد . اما این با منطق ابتدایی که من و شما خوب می دانیم درست نیست و جور درنمی آید!!؟ چرا که همه خوب می دانیم موجودی که خدا نخواهد باشد ، حتی اگر تمام عالم و آدم دست به دست هم دهند ، او یک لحظه هم نمی تواند بیشتر زنده بماند و بلافاصله به دیار نابودی و فنا فرستاده می شود . پس همین که هستیم و نفس می کشیم همین بودن ما نشانگر آن است که خالق هستی بی اعتنا به نظر همه آدم های رنگ و وارنگ دنیا ، ما را عزیز می دارد و به ما عشق می ورزد . ممکن است بگوئید ما گناهان بسیار زیادی انجام داده ایم و این گناهان بین ما و خداوند عالم فاصله انداخته است . اما حقیقت آن است که چنین فاصله ای هرگز وجود نداشته و ندارد و نخواهد داشت و خالق کاینات به واسطه عشق و علاقه بی نهایتی که به تک تک مخلوقاتش دارد ، با وجود دیدن این گناهان ما را می بخشاید و در نزدیکترین فاصله با ما منتظر است تا نگاهمان را برگردانیم و چشم در چشم مهربانش دوزیم و در زیبایی نگاهش غرق آرامش ابدی گردیم .

یعنی درست شبیه مادری که قبل از برگزاری هر دادگاهی رای به بی گناهی و بخشودگی فرزندش می دهد ، خالق کاینات هم ، که عشقش میلیونها برابر بیشتر از عشق تمام مادران عالم است ، ما را بخشیده و به هیچ وجه قصد ندارد آرامش و زیبایی زندگی از این به بعدمان را به واسطه خطاهایی که مرتکب شده ایم بر ما حرام کند . او با قرار دادن فرصتی به نام بازگشت یا توبه ، این نشانه را سر راهمان گذاشته که فقط با یک لب جنباندن و دل همراه کردن می توانیم مثل روز اول پاک و پاکیزه شویم و با خدای خود بی اعتنا به نظر دیگران به راز و نیاز بپردازیم .

رابطه بین هر موجودی با خدای خودش یک رابطه شخصی و اختصاصی و کاملا محرمانه و خصوصی است و این اطمینان را به شما می دهم که خالق کاینات به دلیل عشق پایان ناپذیرش حتی برای لحظه ای ناآرامی و نگرانی و دلواپسی شما را از بابت بار سنگین گناهانی که بر دوش می کشید نمی خواهد و فقط با اشاره شما همه خطاها را می بخشد و در نزدیکترین فاصله از شما به حرف هایتان گوش می دهد!

فکر می کنید چرا بسیاری از آدم ها سالهاست به کار خطایی مشغولند و هنوز هم با وجودی که می دانند راه به خطا می روند ، دست از خطا برنمی دارند و به آن کار اشتباه ادامه می دهند!!؟ دلیلش خیلی ساده است!! یک نفر که معلوم نیست شکل و قیافه اش چگونه بوده روزی که این شخص قصد داشته برگردد با او برخورد کرده و به او گفته که دیگر موجودی حساب بخشیده شدنش نزد خدا ته کشیده و او دیگر قابل بخشش نیست و باید تا آخر زندگی بار سنگین این نابخشودگی ابدی را بر دوش بکشد!!

اما حقیقت این است که موجودی حساب ما نزد خداوند عالم هرگز ته نمی کشد و ما هر لحظه که اراده کنیم و با تمام وجود در محضر حضرت حق سر تسلیم فرود آوریم بلافاصله می توانیم حضور او را با دنیایی از عشق و آرامش ، بدون نیاز به هیچ واسطه بیرونی مستقیما در درونمان حس کنیم .

در این رابطه بد نیست داستانی را نقل کنم: می گویند روزی سگی هار به دختر بچه بی گناهی حمله کرد . دختر ترسیده بود و سگ هم بسیار وحشی بود . در این لحظه برادر کوچک دخترک از راه رسید و با چوب و سنگ ، به سگ حمله کرد و او را کشت .

وقتی اهالی ده متوجه قضیه شدند پسرک را به خاطر شجاعتش تشویق کردند اما پسرک بسیار غمگین و وحشت زده بود . او را نزد مرد عارفی که از آن ده عبور می کرد بردند تا با پسرک صحبت کند . پسرک دائم زیر لب می گفت که معلم پیر دهکده گفته که انسان نباید به حیوانات آسیب برساند و اگر چنین کند در آن دنیا همان حیوان به سراغش می آید و آزارش می دهد .

مرد عارف لبخندی زد و دستی بر سر پسرک کشید و گفت:"اما پسرم تو به خاطر حمایت از خواهر کوچکت این کار را کردی و خداوند عالم خودش خوب می داند که دلیل کار تو چه بوده و به همین خاطر تو را می بخشد و تو باید به این بخشش از طرف خداوند اطمینان داشته باشی"

اما پسرک حرفهای مرد عارف را قبول نداشت و دائم همان جمله معلمش را تکرار می کرد . مرد عارف که دید حرفش در پسر اثری ندارد از جا برخاست و سری به علامت تاسف تکان داد و خطاب به مردم گفت:"متاسفانه معلم او هر که بوده ذهن او را نسبت به بخشایش بی نهایت خداوند مخدوش کرده و او اصلا باور ندارد که بخشش خالق کائنات بسیار فراتر از قضاوت های امثال من و معلم اوست . او باور دارد که خطایی مرتکب شده و سزاوار مجازات است و برای چنین کسی هیچ کمکی از من ساخته نیست . بروید همان معلم را پیدا کنید شاید او بتواند نظر پسرک را برگرداند .

در این هنگام مرد عارف راهش را کشید تا از آن ده بیرون برود . پدر پسرک نگران از سرنوشت پسرش به دنبال مرد عارف دوید و از او پرسید:"اگر ما نتوانیم معلم را پیدا کنیم و اگر پسرک باز هم روی بخشیده نشدنش توسط خالق کاینات اصرار کرد چه اتفاقی می افتد؟"

مرد عارف آهی کشید و گفت:" آن وقت پسرک در این دنیا زندگی خوبی را تجربه نخواهد کرد و در آن دنیا سگ منتظر او خواهد بود تا همان گونه که پسرک باور دارد مجازاتش کند!! این کمترین تاوانی است که شخص بی اعتقاد به بخشایش بی نهایت خالق کاینات باید بپردازد ."

 

 

 

  چگونه روح و جسم مان را مقاوم سازیم ؟ 

عواملی همچون پیگیری کار ، ورزش ، مبارزه با نفس و نظم در زندگی در مقاوم سازی روح و جسم مان موثر است . در اینجا قصد دارم به عوامل دیگری در رابطه با این موضوع اشاره کنم .

1. قناعت طبع : نکته مهم در ریشه دار شدن ، داشتن قناعت طبع است که به این معنی نیست که زندگی مادی را رها کنیم و یا اینکه دائم به دنبال جمع آوری اموال باشیم . برای به اعتدال رسیدن و از افراط و تفریط دوری گزیدن و به طور کلی برای رفع نیازها ، باید ثروت در اختیار داشت . طبعا این نیازها نیز رو به فزونی است . به طوری که با برآورده شدن نیازی ، نیازهای دیگر خود به خود فرا میرسند و آدم تلاشگر باید با کوشش آنها را نیز برآورده ساخته و به مکان بالاتری دست یابد .

2.تغذیه مناسب : غذایی که آدمی برای بقا به آن نیاز دارد هر چه طبیعی تر باشد راحت تر هضم میشود و هرچه بیشتر به سمت غیرطبیعی و شیمیایی میل کند ، اثرات سویی بر روی بدن می گذارد . تغذیه مناسب بر روی جسم اثر مناسب می گذارد و روح را نیز شاداب تر میکند،به طوری که گفته میشود اگر آدمی بداند از چه نوع خوراکی استفاده کند عمر طولانی همراه با جوانی طولانی پیدا خواهد کرد .

3.فراگیری تخصص : در همه اعصار گذشته نیز افراد متخصص همواره مورد احترام و تکریم بوده اند.حال این تخصص می توانست در امر کشاورزی و ساختن شمشیر و در نجوم و یا در علم پزشکی باشد .بنابراین وقتی در 100ها سال پیش اینگونه تخصصها به آدمیان وجهه ای بخشیده است ، اکنون که در قرن 21 هستیم آدمهای فاقد تخصص ، راهی جز بردگی در انتظارشان نیست . البته تخصص فقط در داشتن مدارک علمی خلاصه نمی شود و چه بسا صنعتگران فاقد مدارک کلاسیک در حرفه و فن خود استاد هستند.هزاران نقاش ،موسیقیدان،هنرمند،نویسنده و سایرین میتوانند از همین ویژگی برخوردار باشند.البته فراگیری هر تخصص به زحمت و کار و تلاش شبانه روزی احتیاج دارد،و بررسی زندگی انسانهای مخترع و مکتشف ،نویسندگان ماندگار تاریخ و یا شجاعان صحنه های نبرد ،همه و همه در اثر کار و تلاش پیگیر به نقاط برجسته ای دست یافته اند و تبدیل به آدمهای قوی و کاردان شده اند و سایر انسانها همواره به آنها تاسی می کنند .

4.فراگیری زبان خارجه: گفته میشود جهان به دهکده ای کوچک و مرتبط تبدیل شده است . در این دهکده برای ایجاد ارتباط و فراگیری علوم و فنون و سایر دستاوردهای دیگر ،ناگزیر از دانستن یک زبان بین المللی هستیم. می طلبد که افراد بر این مورد نیز فایق آیند که راهی است برای رهایی.چون در این جهان چند میلیاردی باید از این خوان گسترده علمی ، هرکس به فراخور استعداد خود توشه ای برچیند و تنها برای جذب دستاوردها و تجارب دیگر ملل ، دانستن زبانهای بین المللی لازم است . بنابراین راه ریشه داری و مقاومت در مقابل هجوم نیز از منظری به فراگیری زبان و احاطه بر آن می گذرد .

5.فرایض مذهبی: ایجاد و برقراری یک رابطه روحانی با خالق از طریق انجام فرایض دینی باعث خرسندی و آرامش آدمی میشود .به طوری که خود دعا نه تنها انسان را تقویت میکند بلکه روحیه یاس و ناامیدی را از دل آدمی دور میکند . وقتی در تنهایی او را میخواهیم و از او مدد می طلبیم نیرو و انرژی نهفته ای در ما زنده میشود و همه کائنات به سمت ما انرژی می فرستند و این انرژیهای مثبت ،زندگی آدمی را دگرگون می سازند . پس این نیروی عظیم را دریابیم و خود را از آن تهی نسازیم . با او باشیم ، همدل بر مبنای فطرت آدمیان زندگی کنیم تا بارور و ریشه دار شویم .

 

6.کامپیوتر و اینترنت: در دهکده جهانی کامپیوتر توانسته است ارتباطات را نزدیک و نزدیکتر سازد و از طریق اینترنت تمام سلولهای دهکده به این شبکه ارتباطی جهانی وصل شده اند و مانند رشته های اعصاب که در سراسر بدن وظیفه انتقال را به عهده دارند ، در جهانی بیرون از بدن ، این اینترنت است که رشته اعصاب جهان به شمار میرود و گستردگی آن واقعا به سرعت باد در همه نقاط پراکنده میشود . وقتی تمام نشریات جهان ، تمام کتب منتشر شده ، تمام نقاط دیدنی ، تمام اطلاعات تجاری ، سیاسی،نظامی،اقتصادی،فرهنگی را با یک کلیک زدن می یابی ، عظمت آن را در می یابی . و بیجا نیست که سالها پیش سازمان ملل اعلام کرده که از سال 2000 به بعد افرادی که نمی توانند با کامپیوتر کار کنند بی سواد هستند . زبان ارتباطی کامپیوتر جهان ،اینترنت است که باید به این رشته چنگ زد .هرچند در آن انحرافاتی نیز باشد . ولی نمی توان به علت سو استفاده از شمشیر آن را به دست نگرفت.

7.داشتن روابط عمومی مناسب: در زندگی اجتماعی داشتن روابط فی مابین انسانها از اولویتهای اساسی است . واضحتر آنکه چون انسانها اجتماعی زندگی میکنند بنابراین باید با یکدیگر رابطه داشته باشند و این ایجاد رابطه به تعبیری راهگشای ترقی میان آدمیان است . در کشورهای پیشرفته احزاب و دیگر تشکلهای غیرحزبی را افرادی تشکیل میدهند که دارای روابط عمومی عالی هستند . روابط عمومی بالا ، نقاط قوت و مثبت فرد را واضحتر به نمایش می گذارد ، و چه بسا فردی که دارای خصلتهای رهبری و مدیریتی خوبی نیز هست به علت فقدان خونگرمی و عدم ایجاد رابطه ، هرگز نتواند پتانسیلهای خود را به منصه ظهور برساند . ولی افرادی که از چنین ویژگیهایی به صورت قوی برخوردار باشند و حتی دارای یک مدیریت متوسط اما رابطه قوی باشند ، به سرعت رشد و پیشرفت می کنند .

8.مثبت انگاری ذهنی: پرورش ذهن به سمت مثبت گرایی از ویژگیهای مهم دست یازیدن به زندگی بهتر است . باید دانست فکر مثبت تن آدمی را نیز بسوی سلامت بیشتر رهنمون می سازد . افکار پوچ و منفی بیماری زا هستند . اثر ذهن مثبت به قدری تعیین کننده است که حتی میزان طول عمر آدمی تا حدودی به آن بستگی دارد . تحقیقات به عمل آمده از مردم قبیله ای که با دیگران رابطه ای نداشتند و دارای عمر بیش از 100 سال بوده اند نشان داده است زمانی که با قبایل دیگر که متوسط عمر 70 ساله داشته اند رابطه برقرار می کنند ، آنها نیز به این باور میرسند که عمر متوسط حدود 70 سال است و بدون اینکه هیچ پارامتری در زندگی آنها تغییر یابد ،در اثر این باور و ذهنیت به عمر متوسط 70 ساله میرسند و شروع به مردن می کنند .

بنابراین تقویت ذهن به سمت مثبت نگریستن ، آدمی را وادار می کند که اعتماد به نفس بیشتری پیدا کند و خود را قویتر احساس کند و همین مساله باعث پیروزی بر ناکامی های روزمره می شود . 

 

آیا می خواهید مدیر موفقی باشید ؟

اگر بر اساس شایستگی هایتان به مدیریت برگزیده شده اید مطمئنا از نظر سرعت عمل ، هوش و رهبری در سطحی بالاتر از دیگران قرار دارید که مدیریت را به دست گرفته اید.حال برای موفقیت بیشتر شما در کارهایتان پیشنهاد می کنیم به این توصیه ها عمل کنید :

هر هفته یا حداقل هر ماه یکبار به واحدهای تحت سرپرستی خود سر بزنید ، حال ممکن است این واحد تحت سرپرستی کلاس یک معلم ، دفتر کار یک کارمند ، کارگاه یک کارگر و یا ... باشد .

همکارانتان را بیش از هر چیز انسان ببینید و انسانیت آنها را دریابید تا آنها خود ، کار و مسئولیت را دریابند .

همکاران انسانگرا ، سلیم النفس ، با تقوی ،کاردان و باتجربه را به مسئولیتهایی که مربوط به پستهای مهم میشود ، بگمارید .

از جاذبه و دافعه کمک بگیرید اما جاذبه را در حد اعلی و دافعه را در حد نیاز و ضرورت به کار برید . از این دو حربه برای افراد مختلف ، متناسب با ظرفیت آنها استفاده کنید .

به موقع تشویق کنید ، به موقع تذکر دهید و بیشتر از آنچه تذکر می دهید تشویق کنید ، یادتان باشد تشویق الزاما مادی نیست . .

تبعیض یکی از شکوه های عمومی و مشترک همکاران در محیط کار است این بیماری مدیریتی را بشناسید و در رفع آن بکوشید .

در امر روابط با دیگران احساساتی، هیجان زده و شتاب زده عمل نکنید .

آراستگی و پیراستگی را که شامل پاکیزگی ، زیبایی ، ایمنی ، بهداشت و انضباط میشود در محیط کار اعمال کنید .

همواره معلم باشید و یادتان باشد که همکاران شما از رفتار شما بیشتر از گفتار شما می آموزند پس سعی کنید رفتار شما با گفتارتان منطبق باشد .

قاطع اما مهربان باشید .