شکم بچه هایش را نمی تواند سیر کند ولی 100ها هزار تومان خرج خرید مبل سلطنتی می کند تا نشان دهد وضع زندگی اش بد نیست ! جهیزیه دخترش کامل نیست و هنوز نتوانسته او را به خانه شوهر بفرستد اما با قرض و قوله موبایل گران قیمت می خرد تا به بقیه نشان دهد که از قافله پولدارها چندان هم عقب نمانده است . چشمان گود افتاده و رنگ و روی زرد بچه هایش نشان از تغذیه ناسالم دارد ولی النگوهای دست خودش گوشواره های گوش بچه هایش را حاضر نیست بفروشد تا مردم نگویند او فقیر است و لااقل جزو طبقه خوش درآمدها نیست !!

اما آیا چنین آدمی توانگر است ؟ خوب معلوم است که نه!!همه می دانند که توانگران چنین نیستند و اصلا برایشان نظر بقیه در خصوص میزان مال و ثروت آنها بی اهمیت است .پس چرا با وجود این خیلیها هنوز اصرار دارند که حفظ ظاهر و خرج کردن برای تجملات مهمتر از پرداختن به باطن و اصول است؟

جواب این سوال را باید در تصور غلط انسانها نسبت به طرز تفکر توانگران دانست و در اهمیت زیاد دادن به حرفهای مردم جستجو کرد . داستان شاهزاده و گدا اثر مارک تواین را حتما خوانده اید و احتمالا فیلم آنرا چندین بار از تلویزیون دیده اید . در این داستان وقتی یک شاهزاده متوجه شباهت عجیبش با یک پسر گدای همسن و سال خودش می شود ، لباسهایش را با او عوض می کند و وارد جامعه گدایان میشود . ولی هرگز نمی تواند خوی و رفتار فقیران را بپذیرد و با آنها کنار بیاید . یعنی با وجودی که لباسش فقیرانه بود و در محیط فقیران هم زندگی می کرد ، هنوز هم مانند شاهزادگان با زندگی و اطرافیان خود برخورد می کرد . او اصلا اصراری نداشت که لباسش را به رخ دیگران بکشد . حدس بزنید چرا؟ چون همه چیز داشت ! او با وجودی که دیگران باورش نمی کردند اما خودش باور داشت که شاهزاده است و اصلا در بند اینجور ادا بازیها نبود . توانگران واقعی اینگونه اند .

کمی به عکسهای غیر رسمی بیل گیتس میلیاردر معروف نگاه کنید . با لباسی کاملا عادی و از همه مهمتر ارزان قیمت در خیابان شهرهای فقیر با دمپایی راه میرود و به همراه زنش نقشه می ریزد که چگونه پول اضافه اش را برای بهسازی زندگی فقیران کشورهای مختلف جهان خرج کند که واقعا به دردشان بخورد!!!مثلا سیستم آبرسانی آنها را بهبود ببخشد یا مانع از شیوع بیماریهای فراگیر بین کودکان و زنان شود .اینکه او چگونه با اضافه پولش رفتار میکند موضوع دیگری است اما نکته اینجاست که جناب توانگر و خانواده اش فقط به اندازه نیاز از پولشان برداشت می کنند و اصلا هم به نظر بقیه نسبت به میزان ثروتی که دارند اهمیتی نمی دهند .

شاید بگویید که خیلی از میلیونرها را می شناسید که برعکس بسیار متکبر و فخرفروش اند و احساس می کنند به واسطه ثروتی که پشت سر خود دارند یک سر و گردن از بقیه بالاترند . اما باید بین توانگر و میلیونر تفاوتی قائل شوید و به این نکته کلیدی توجه داشته باشید که توانگر فرقش با میلیونر این است که اگر هر دو همین الان تمام ثروت خود را از دست بدهند ، شخص توانگر می تواند در اندک مدتی دوباره توانگر شود و آن میلیونر بی خبر از اسرار توانگری ، برای همیشه باید از دنیای ثروتمندان خداحافظی کند و به قبیله ناتوانگران بپیوندد .

حالا دوباره از شما می پرسم:توانگران چگونه پول خرج می کنند!؟

جواب فوق العاده ساده و زیرکانه است:"توانگران هوشمندانه و به اندازه نیاز خودشان خرج می کنند!"

اگر جنس ارزان قیمت و خوبی،کیفیت و دوام کافی داشته باشد شک نکنید که یک توانگر آنرا می خرد . او اصلا مانند فقیران با اجناس گران مغازه ها برخورد نمی کند که چون یک جنس گران است پس حتما کیفیت اش خوب است . برعکس به نیاز خودش نگاه می کند و اینکه آیا چیزی که می خرد از لحاظ کیفیت نیاز او را برآورده می کند یا نه.در صورت مثبت بودن جواب بدون هیچ درنگی جناب توانگر آن جنس را    می خرد و از مغازه بیرون میرود .

شاید برای شما هم حیرت انگیز باشد اما بد نیست بدانید که عمده خریداران اجناس گران قیمت مغازه های لوکس و تجملی و به اصطلاح بالاشهری اشخاص متوسط و فقیر جامعه اند و عموما توانگران اصلا به این مغازه ها سر نمی زنند .

یک توانگر با خودش فکر می کند که نباید پول را هدر داد و باید آنرا به جریان انداخت تا قدرت زایش پیدا کند .  به همین خاطر فقط به اندازه نیازش هزینه می کند و مابقی را در مسیری که خودش درست      می داند به جریان می اندازد . البته برای هزینه کردن هم برنامه و حساب و کتاب دارد و همیشه دفترچه نیاز خود و خانواده را با اولویت بندی منطقی و قابل توجیه در جیب خود همراه دارد و می داند که امروز باید چه چیزی را به چه دلیلی به چه میزانی و با چه حدود قیمتی بخرد . در واقع یک توانگر قبل از پول خرج کردن این موارد را حتما در نظر می گیرد و با این نوع تفکر است که بین خود و یک پولدار معمولی و تصادفی تفاوت ایجاد می کند .

آیا دفترچه نیاز دارید ؟ یعنی میدانید خود و فرزندان و کارمندان واطرافیانتان در حوزه های مختلف درمانی،تغذیه،تحصیلی،معنوی و ... چه نیازهایی دارند و این نیازها را از روی کدام کمبود متوجه شده اید و آیا برآوردن این نیاز مهم است؟درجه اهمیت یا اولویت پرداختن به این نیاز چه قدر است؟یک توانگر به همه نیازها می پردازد و هیچ نیازی را قربانی نیاز دیگر نمی کند . هزینه کردن و پول خرج کردن برای رفع این نیازی که تشخیص داده اید چقدر باید باشد و به عبارت ساده تر هزینه رفع این نیاز چقدر است؟ یک توانگر هر وقت می خواهد چیزی بخرد دقیقا می داند که حدودا قرار است برای خرید آن چیز چقدر هزینه شود . او همین طوری کلی و چشم بسته خرید نمی کند .

در چه محدوده زمانی باید این نیاز برآورده شود .آیا حتما لازم است همین الان با هر جان کندنی که هست و به هر قیمتی که شده،نیاز برآورده شود یا می توان مدتی صبر کرد و با حوصله به جست و جوی بهترین چاره برای آن نیاز برخاست!؟ هرچند خریدهای اظطراری در زندگی هرکسی وجود دارند اما یک توانگر فقط به این دلیل که ناگهان داخل بازار افتاده و یا دیگران دارند خرید می کنند،پولش را خرج       نمی کند . او عجله ای برای تبدیل پولش به چیزی که ممکن است بیهوده باشد ، ندارد .

چقدر از این نیاز ذهنی است ! یعنی به خاطر نظر مردم و یا چشم و هم چشمی یا فخرفروشی و ... است. هرچه ذهنی بودن نیاز بیشتر باشد بی اهمیت تر می شود!

و جالب این جاست که توانگر چه هنگام خریدن یک تکه نان و چه هنگام امضای قرارداد یک کارخانه بزرگ در هر دو حالت موارد فوق را دقیقا درنظر می گیرد و رعایت می کند . اکنون برای اینکه اختلاف بین یک توانگر واقعی و یک غیر توانگر را دریابید هر وقت دیدید کسی چیزی می خرد روی جواب این سوال فکر کنید که توانگران چگونه خرید می کنند ؟